Nukini-stam

De Nukini maken deel uit van de groep mensen die de Pano-taalgroep spreken, de regio van de Juruá-vallei bewonen en worden gekenmerkt door zeer vergelijkbare levenswijzen en wereldbeelden.

nukini-stam van de Amazone

Geschiedenis van de Nukini

De Nukini hebben grote tegenslagen overleefd, zoals epidemische koortsen en de uitbreiding van het rubberexploitatiefront. Gedurende de eerste decennia van de 20e eeuw sloten ze zich aan bij het rubberbedrijf en bleven tot op de dag van vandaag in de regio van de Môa-rivier.

Na tientallen jaren als rubbertappers te hebben gewerkt, kregen de Nukini eind jaren zeventig officiële erkenning van hun land.

Door het contact met de rubbertappers, kleine producenten en rivierbewoners van de bovenste Juruá-regio, namen de Nukini veel van hun gewoonten over, maar ze behouden hun individualiteit, vooral met betrekking tot hun sociale organisatie.

Nukini-manier van leven

Naast het verkrijgen van dierlijke eiwitten door te jagen, houden de Nukini enkele huisdieren als voedsel, die meestal in de buurt van hun huis worden grootgebracht; voornamelijk varkens, kippen, eenden en runderen.

Ook verzamelen ze diverse producten uit het bos; voornamelijk açaí, bacaba, buriti, patuá en pupunha voor fruitconsumptie.

Ze gebruiken ook verschillende geneeskrachtige planten; Bitterhout voor insectenbeten, jatobá-schors om thee te zetten tegen algemene pijn, hoest en zwelling; Thee van quina-quina-schors wordt gebruikt voor malaria; en Cipó-guaribinha wordt onder andere gebruikt bij griep.

Nukini-rituelen

Met betrekking tot rituelen dansen de Nukini momenteel de mariri – evenals verschillende Pano-volkeren in de regio – en zingen ze talloze inheemse liederen, sommige gecomponeerd door hen en andere geleerd van ouderen.

De nukini-families

Zoals in de meeste Pano-dorpen wordt de arbeidsverdeling bepaald door geslacht en leeftijd.

Jacht-, verzamel- en landbouwactiviteiten zijn voorbehouden aan mannen, terwijl vrouwen verantwoordelijk zijn voor het huishouden, het verzamelen van bosproducten, het maken van handwerk en het helpen in de landbouw.

De Nukini hebben een economie gebaseerd op familieproductie. Vissen vormt een aanvulling op landbouw en jagen als secundaire activiteit en wordt beoefend met gaas en haak.

De Nukini hebben een clanorganisatie en de oudsten zijn in staat om de afkomst van de Nukini-families nauwkeurig te definiëren, door hun leden te classificeren volgens de clan waartoe ze behoren; Inubakëvu (“mensen van de jaguar”), Panabakëvu (“mensen van de Açaí”), Itsãbakëvu (“mensen van Patoá”) of Shãnumbakëvu (“mensen van de slang”).

Over het algemeen zijn Nukini-huizen de thuisbasis van kerngezinnen. Naast een woning kunnen er nog andere kinderen zijn die zijn getrouwd en een andere gezinseenheid hebben gevormd, en het mannelijke kind woont vaak bij zijn schoonvader.

Nukini-residenties

Nukini-woningen worden meestal gebouwd met bosbronnen. Sommige huizen hebben een paxiubão muur en vloer en een dak bedekt met palmbladeren. Andere huizen zijn gebouwd met muren en vloeren van gezaagde planken, meestal van hoogwaardig hout. Er zijn ook enkele gebouwen met aluminium daken, voornamelijk scholen en gezondheidscentra.

Inheems grondgebied van Nukini

Het Nukini-inheemse land ligt in Acre, het uiterste zuidwesten van het Braziliaanse Amazonegebied, en maakt deel uit van een van de belangrijkste mozaïeken van beschermde gebieden in Brazilië.

De meeste Nukini-families zijn verspreid langs de stromen Timbaúba, MeiaDúzia, República, Capanawa en op de linkeroever van de rivier de Môa.

De staat heeft internationale grenzen met Peru en Bolivia, en nationale grenzen met de staten Amazonas en Rondônia. In het uiterste westen ligt het hoogste punt van de staat, waar de reliëfstructuur wordt gewijzigd door de aanwezigheid van de Serra do Divisor, een tak van de Peruaanse Sierra de Contamana, met een maximale hoogte van 600 meter.

De biodiversiteitswaarde van het Serra do Divisor National Park (PNSD) behoort tot de hoogste die tot nu toe is gevonden in het Braziliaanse Amazonegebied. Deze biologische diversiteit wordt al eeuwenlang gebruikt en bewaard door de lokale bevolking, waaronder de Nukini, wier land een groot deel van de biodiversiteit herbergt.

De bodems van Acre herbergen een natuurlijke vegetatie die bestaat uit dicht tropisch bos en open tropisch bos, gekenmerkt door hun floristische heterogeniteit. Het klimaat is heet en vochtig equatoriaal-type, gekenmerkt door hoge temperaturen, veel neerslag en een hoge relatieve vochtigheid. De hydrografie van Acre bestaat uit de Juruá- en Purus-bekkens, zijrivieren van de rechteroever van de Solimões-rivier.

Naam en taal van de Nukini

De Nukini zijn volkeren van de Pano-taalfamilie, hoewel weinig Nukini tegenwoordig de moedertaal spreken.

Nukini is de naam waarmee ze zichzelf noemen, en het is mogelijk dat ze in het verleden een andere zelfnaam hadden. In sommige historische teksten worden de Nukini ook wel Inucuini, Nucuiny, Nukuini, Nucuini, Inocú-inins en Remo genoemd. Oorspronkelijk lijkt het erop dat de Nukini een van de overgebleven takken zijn van de zogenaamde Remo-indianen.

Mogelijk werd hun taal als gevolg van hun contact met de expansie van de rubberindustrie gediscrimineerd en belachelijk gemaakt, in die mate dat de overdracht van de taal op hun nakomelingen werd onderbroken, waardoor een bevolking ontstond die alleen in het Portugees was opgeleid.

Sprekers van de Pano-taalfamilie zijn te vinden in Peru, Bolivia en Brazilië.

Politieke organisatie

De Nukini zijn georganiseerd volgens een model van electorale vertegenwoordiging; een politieke leider van de gemeenschap, een voorzitter van de productieve vereniging en een vertegenwoordiger van de laatste worden gekozen in de Adviesraad van de PNSD (Serra do Divisor National Park).