Pau Pereira

Drzewo Pau Pereira

Pau Pereira to średniej wielkości drzewo pochodzące z lasów deszczowych Amazonii. Jest wyjątkowo gorzkie i rośnie na niezalewanych obszarach lasu.

Ma bruzdowany pień w kolorze od jasnobrązowego do żółtego; jego gałęzie wytwarzają lateks.

Jego liście mają złoty meszek na spodzie, a kwiaty są efektowne i białe. Owoce mają kształt rogu, są żółte po dojrzeniu i również wytwarzają lateks. Jego nasiona są liczne, białe i płaskie.

Właściwości lecznicze

Drzewo Pau Pereira (Geissospermum vellosii), zwane również „Pao Pereira”, pochodzi z lasów deszczowych Amazonii. W Ameryce Południowej jest stosowane w medycynie tradycyjnej od wieków i stanowi część dziedzictwa ludowego tego regionu.

Pau Pereira jest spożywane profilaktycznie w celu utrzymania dobrego zdrowia. Jego właściwości pochodzą z gorzkiej kory drzewa, która jest stosowana w licznych domowych środkach leczniczych:

W przypadku malarii, utraty apetytu, niestrawności, zawrotów głowy, zaparć, gorączki oraz ze względu na właściwości tonizujące, hepatoprotekcyjne i wspomagające trawienie. Ma również silne działanie przeciwwirusowe.

Ekstrakt z Pao Pereira jest gorzki i jest pozyskiwany z wewnętrznej części kory drzewa.

Alkaloid pereiryna, odkryty przez brazylijskiego farmaceutę Ezequiela Corrêę dos Santosa, jest głównym składnikiem aktywnym Pau-pereira (Geissospermum vellosii), występującym szczególnie w jej korze.

Ponadto stwierdzono obecność innych alkaloidów: 11-metoksygeissospermidyny, flawopereiryny, geisso-retikulatyny i geisso-spermikulatyny.

Historia współczesna

W 1848 roku Ezequiel Correa Dos Santos przedstawił swoją rozprawę na Wydziale Lekarskim w Rio de Janeiro, uważaną za pierwszą monografię na temat Pau Pereiry.

W 1879 roku „Medical Times” opublikował artykuł dr. Torresa Homema, profesora medycyny klinicznej Akademii w Rio de Janeiro, opisujący metodę ekstrakcji alkaloidu pereiryny, zauważając, że „nie ma lekarza w Brazylii, który nie uzyskałby dobrych rezultatów stosując ten ekstrakt w leczeniu gorączek nawracających”.

Badanie „Środki na malarię w Gujanie Francuskiej: wiedza o zachowaniach i praktykach”, opublikowane w czasopiśmie „Ethnopharmacology”, wykazało, że w Gujanie Francuskiej alkoholowy ekstrakt z Pau Pereiry pije się profilaktycznie, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy gorączki.

„Zaskakującym było odkrycie, że najważniejszy i najbardziej znany lek przeciwmalaryczny z Amazonii, Geissospermum spp., był rzadko stosowany w celach leczniczych, a częściej w celach profilaktycznych”.

Działanie przeciwnowotworowe

Mirko Beljanski (1923–1998), doktor i badacz w Instytucie Pasteura w Paryżu, jako pierwszy badał działanie przeciwnowotworowe Geissospermum Vellosii, wykorzystując ekstrakt selektywnie działający na komórki nowotworowe, który nie wnika w zdrowe komórki.

W 1884 roku londyński „Medical Times” opublikował komentarz w dziale „Notatki, pytania i odpowiedzi”, podpisany przez Richarda G. Daunta (s. 443): „Skuteczność pereiryny jest niezwykła i często obserwowałem jej skuteczność po niepowodzeniu chininy”.

We Francji, w 1884 roku, dr Tibiriça z Medical Union napisał w „The Journal of the Newspapers”: „Pereiryna jest skuteczniejsza niż chinina, której działanie terapeutyczne podwaja, a jednocześnie zapobiega skutkom ubocznym przy stosowaniu wysokich dawek”.

Wyciągi z Pao Pereira nie mają skutków ubocznych; w przypadku braku komórek rakowych, z którymi się wiążą, cząsteczki są szybko eliminowane, ponieważ osadzają się jedynie w komórkach nieuporządkowanych.

Dlatego wyciągi te mogą być stosowane profilaktycznie w stanach przedrakowych lub przez osoby z grupy wysokiego ryzyka (rodzinne, środowiskowe itp.), a także jako środek podtrzymujący dla osób, które niedawno wyzdrowiały.

Podobnie, fragment RNA może być stosowany w profilaktyce i naprawie nowotworów. Pęknięcia chromosomów towarzyszące badaniom promieniowaniem jonizującym (mammografia, scyntygrafia, prześwietlenia rentgenowskie itp.).

Ponadto, Pau Pereira ma silne działanie przeciwwirusowe. Wyciąg z Pau Pereira hamuje replikację wirusa; Hamuje zarówno odwrotną transkryptazę, jak i polimerazę, które umożliwiają wirusom namnażanie się, co sprawia, że ​​jest doskonałym środkiem przeciwwirusowym o szerokim spektrum działania.