Shea en Zijde

Geschiedenis van Marseillezeep

Marseillezeep is gemaakt van plantaardige oliën en komt oorspronkelijk uit Marseille (Frankrijk). De eerste gegevens over het gebruik ervan dateren uit 1370, en in 1688 werd het gebruik van de naam gereguleerd voor zepen die alleen in de omgeving van Marseille uit olijfolie werden vervaardigd, in navolging van Castilla Soap.

Het gebruik van etherische oliën gaat terug tot Mesopotamië, meer dan 5000 jaar geleden. Ze werden ook gebruikt in parfums en cosmetica in Egypte, India, Griekenland en Rome.

Hippocrates, een van de eerste Griekse artsen, gebruikte essenties van aromatische planten om vele aandoeningen te genezen. De Romeinen associeerden etherische oliën en hun verschillende aroma’s met rijkdom en succes.

Mesopotamië 2500 v.Chr.: In Mesopotamië zijn Sumerische kleitabletten gevonden waarop het mengsel wordt vermeld dat werd verkregen door het koken van oliën met kalium, harsen en zout.

Syrië 1500 voor Christus: Syrische zeep uit de stad Aleppo, oud Fenicisch grondgebied, wordt vandaag de dag nog steeds vervaardigd met dezelfde traditionele methode en met olijfolie en laurierolie.

De eeuwenoude productiemethode gaat meer dan 2000 jaar geleden terug. De eerste zepen in de geschiedenis waren vloeibare zeepemulsies, en in Aleppo werden het verzepingsproces en het gebruik van olijfolie en laurier geïntroduceerd, wat resulteerde in de eerste vaste zeep.

Na de kruistochten in de 12e eeuw verspreidde de zeepproductie zich over de Middellandse Zee en bereikte Italië, Frankrijk (Marseille Zeep) en Spanje (Castilië Zeep).

De producenten verwijzen altijd naar een aspect dat het uniek maakt en het een bijzondere mystiek geeft: de Syrische zon, waaronder de zeep droogt in de laatste fase van de productie.

Egypte 1500 v.Chr.: Om zichzelf te reinigen gebruikten de Egyptenaren als zeep een mengsel verkregen uit natron (een mineraal natriumcarbonaat gewonnen uit zoutmeren), volleraarde (een beetje elastische klei die de eigenschap heeft vetstoffen te absorberen) en geweekte lupines.

In de Ebers-papyrus uit 1500 voor Christus wordt vermeld dat de Egyptenaren een zeepachtige pasta van as en klei gebruikten gemengd met natuurlijke oliën, een essentiële cosmetische hulpbron voor de Egyptische elite.

Feniciërs 1200 v.Chr.: De Feniciërs maakten zeep met olijfolie en bijtende soda (of natriumcarbonaat) verkregen uit de as van de verbranding van halofytplanten (planten die op zoutvlakten leven) zoals zeekraal of salsola.

Kelten 900 v.Chr.: Ze gebruikten geitenvet en berkenas om hun zepen te maken.

Griekenland en Etrusken 500 v.Chr.: Ze wasten zichzelf door een mengsel van aromatische oliën en zand of as over hun lichaam te wrijven, dat ze vervolgens met een strigil verwijderden.

Germaanse en Gallische volkeren 300 v.Chr.: Zeep was volgens de Romeinse historicus Plinius een Gallische uitvinding. De Galliërs maakten hun zepen met beukenas en talg of zwijnenvet en gebruikten dit volgens Plinius om hun lange haar blond of rood te verven.

De geur van ranzig vet was barbaars voor de Romeinen.

Arabië 200 voor Christus: In de 3e eeuw voor Christus. Zeep werd in Arabië gemaakt door een mengsel te koken van potas, alkali uit as, sesamolie en citroen.

Al Andalus 8e eeuw: De Arabieren bouwden aan het einde van de 10e eeuw de eerste grote Europese zeepfabriek in Al Andalus, in Sevilla. In de Guadalquivir-vallei, waar grote olijfgaarden en moerassen waren, werden de benodigde grondstoffen verkregen om een ​​zeep te maken die vier eeuwen later bekend zou worden als Castiliaanse zeep. Toch werden zeepfabrieken in Andalusië nog steeds de Arabische naam (almona) genoemd.

Castilië 14e eeuw: Er werd Castilië-zeep gemaakt, die afkomstig was van plantaardige oliën in plaats van dierlijke vetten, wat betekende dat het kon worden gebruikt voor persoonlijke hygiëne. Sindsdien zijn de Europeanen schoner geworden en begonnen grote pandemieën te verdwijnen.

Marseille 14e eeuw: De beroemde zeepfabrieken van Marseille werden opgericht in de 14e eeuw. Deze zeep werd traditioneel gemaakt met olijfolie, mediterraan water en bijtende soda uit laurieras. Net als Aleppo-zeep wordt het ook nog steeds geproduceerd.

Mexico 1575: Er werd een almona gebouwd in Mexico-Stad. De zeep die daar werd vervaardigd, was dezelfde die door de Mexicanen werd gebruikt, gemaakt van tequesquite, een mineraal dat rijk is aan frisdrank, en enkele planten. In de 17e eeuw weten we van het bestaan ​​van een zeepfabriek in Guayaquil die zeep vervaardigde uit koeientalk en grasas.

Guayaquil 17e eeuw: Zeepfabriek in Guayaquil die zeep maakte van koeientalk en grasas.