Oliwa z oliwek

Historia drzewa oliwnego i jego oliwy

Drzewo Oliwne, symbol mądrości i pokoju, zostało przyjęte przez ludzkość jako źródło bogactwa i pożywienia od tysiącleci. Historia Drzewa Oliwnego sięga początków rolnictwa w pierwszych cywilizacjach basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu.

Pre-historia

Istnienie drzewa oliwnego datuje się na 12 000 lat p.n.e. Skamieniałości liści oliwnych odkryto w osadach pliocenu w Mongardino we Włoszech, a także w warstwach skalnych z okresu górnego paleolitu w Afryce Północnej oraz podczas wykopalisk z epoki brązu w Hiszpanii.

Egipt

Początki uprawy oliwek położone są na Bliskim i Bliskim Wschodzie, a pierwsze wzmianki dokumentalne i archeologiczne na temat wyglądu i stosowania oliwy z oliwek pochodzą z czasów starożytnego Egiptu, gdzie była ona czczona i dostępna jedynie dla klas uprzywilejowanych. .

W Egipcie drzewo oliwne jest przedstawiane w sarkofagach niektórych faraonów. Oliwa z oliwek została przygotowana z aromatycznych esencji i była używana jako olej sakramentalny faraonów w zaświatach.

Według mitologii egipskiej to Izyda nauczyła ludzi uprawy drzewa oliwnego. Największe plantacje oliwek znajdowały się w pobliżu delty Nilu, bardzo blisko miasta Aleksandria. Na przykład o drzewie oliwnym mówi się w Fajum i Tebaidzie.

Odmiany drzew oliwnych używanych w Egipcie nie dawały dużych plonów oliwy, być może dlatego, że klimat nie był odpowiedni dla ich wzrostu i rozwoju; Dlatego też oliwa z oliwek jako żywność była rzadkością i wykorzystywano ją głównie do celów leczniczych i kosmetycznych.

Papyrus Harris I wspomina o różnych źródłach oliwy z oliwek i ważnym handlu nią z plemionami greckimi. Powszechne stało się stosowanie oliwy w lampach pogrzebowych, a Ramzes III przeznaczył plantacje na jej produkcję.

Słowo olej pojawia się w tekstach dopiero około IX dynastii egipskiej.

W egipskiej populacji niewolników wyznania żydowskiego oliwa z oliwek miała szczególną symbolikę. Dodawano go do napojów takich jak khilmi i alontit, a nawet do wina anigron.

Wraz z innymi esencjami i ziołami aromatycznymi stosowano go do produkcji odurzających perfum, do kąpieli upiększających i oczyszczających pory, w maściach z szafranem i ziołami do nawilżania skóry i zapobiegania powstawaniu zmarszczek, do rozjaśniania włosów i na masaże lecznicze.

Miał głębokie konotacje duchowe i był używany w lampach zapalanych na cześć bogów.

Grecja

Mitologia grecka bogata jest w legendy i wzmianki o Drzewie Oliwnym, takich jak Atena, Herkules czy Igrzyska Olimpijskie, których charakterystycznym elementem jest Drzewo Oliwne, jego gałęzie, liście i owoce. Pierwsze udokumentowane wzmianki o Drzewie Oliwnym pochodzą z języka greckiego: symbolizowało ono pokój i dobrobyt, a także zmartwychwstanie i nadzieję.

Już podczas pierwszych igrzysk olimpijskich, które odbyły się w 776 r. p.n.e., zwycięzcom wydarzeń sportowych wręczano gałązkę oliwną w uznaniu ich triumfu, a pierwszą zniczą olimpijską była płonąca gałązka oliwna. Przed ćwiczeniami gimnastyczki poddawały się masażom, aby napiąć mięśnie, uniknąć kontuzji i chronić skórę przed różnicami temperatur.

Podczas świąt panatenajskich, podobnych do igrzysk olimpijskich, zwycięzcom ofiarowywano amfory z oliwą z oliwek. Ilość oliwy oferowana w nagrodę zwycięskiemu sportowcowi mogła być duża, nawet kilka ton.

Pojawienie się oliwy z oliwek w Grecji ma miejsce na Krecie, jej uprawa doprowadziła do powstania pierwszych szlaków handlowych wzdłuż Morza Śródziemnego z Egiptem i innymi narodami.

Niższe klasy społeczne nie spożywały oliwy z oliwek do gotowania, zarezerwowanej dla klas najbardziej uprzywilejowanych. Bardzo powszechne było stosowanie go jako paliwa do oświetlenia, środka leczniczego i olejku do ciała.

Dioscorides wspomina o omfacynie, oleju ekstrahowanym z niedojrzałych oliwek, wskazując, że jest on przydatny w leczeniu napięcia mięśniowego oraz pielęgnacji skóry i włosów. Hipokrates wspomina również o jego właściwościach leczniczych.

W V wieku p.n.e. C. król perski Kserkses spalił miasto Ateny, w obrębie którego znajdowało się wielowiekowe drzewo oliwne Ateny, które zostało spalone. Kiedy Ateńczycy wkroczyli do zniszczonego miasta, drzewo oliwne urosło już o jeden łokieć, co było zwiastunem szybkiego powrotu Ateńczyków do zdrowia i odnowy w obliczu przeciwności losu.

Drzewo oliwne pojawia się na niektórych mykeńskich tabliczkach glinianych, które świadczą o znaczeniu drzewa oliwnego w gospodarce Krety (2500 p.n.e.).

Uwielbienie Greków dla oliwy z oliwek widać na freskach na ścianach pałacu w Knossos, na których pojawiają się liczne przedstawienia drzew oliwnych.

Drzewa oliwne często można zobaczyć w dekoracjach naczyń, biżuterii i innych przedmiotach codziennego użytku tamtych czasów.

Namaszczenia pojawiają się już często

cia u Homera i nadawane były przez kobiety i służbę. Ulisses mówi do Nausicai (Od. VI 96): „Będę wiedział, jak bez twojej pomocy umyć się pianą i namaścić się tym olejkiem, którego po tak długim czasie moja skóra nie zna”.

Każda osoba przynosiła do łaźni swoją butelkę olejku (lecythus).

Olejek służył jako baza do produkcji perfum (Myron), chociaż jego aromat sam w sobie był uważany za perfumę. Archeologia (tabliczki mykeńskie), malowidła ścienne z Pompei oraz teksty Dioscoridesa, Teofrasta i Pliniusza wspominają o tym zastosowaniu.

Uważano ją za najlepszą substancję pomocniczą do produkcji perfum, zwłaszcza gorzkie zielone oliwki, które dają niewielką ilość oliwy, ponieważ jest chłonna, dobrze się przechowuje i jest odporna na ciepło.

Starożytni Grecy myli się wodą i gąbką, bez mydła (dopiero od I wieku p.n.e. istniała swego rodzaju emulsja mydlana otrzymywana z oleju), a wychodząc z kąpieli namaszczali się olejkiem.

Fenicjanie

W Hiszpanii uprawę drzewa oliwnego wprowadzili Fenicjanie (1100 r. p.n.e.).

Rzym

Od roku 206 p.n.e. C, po rzymskiej okupacji Hispanii, produkcja oliwek zaczęła zyskiwać na znaczeniu.

Handlowe i wojownicze kontakty Greków z Etruskami spowodowały wprowadzenie uprawy drzewa oliwnego we Włoszech za panowania Lucjusza Tarquiniusa Priscusa, czyli w okresie 616 roku p.n.e. C. do 578 p.n.e. C., chociaż mógł dotrzeć do Włoch trzysta lat przed upadkiem Troi.

W II i III wieku drzewo oliwne rozprzestrzeniło się na całe Morze Śródziemne dzięki postępowi terytorialnemu i militarnemu Cesarstwa Rzymskiego. Wieńce oliwne, podobnie jak Grecy, składano w ofierze zwycięskim rzymskim generałom.

Stosowanie oliwy z oliwek było powszechne wśród mieszkańców Rzymu, a produkcja oliwy z oliwek stworzyła krajobraz rolniczy w rzymskich koloniach.

Pliniusz Starszy zestawia przepisy na maści i maści z oliwą z oliwek.

Katon Starszy opisuje w swojej książce O rolnictwie liczne metody uprawy, przycinania i pielęgnacji drzewa oliwnego, których nauczyli się od Greków.

Pojawienie się pierwszego kremu nawilżającego zawdzięcza tureckiemu lekarzowi Claudiusowi Galenowi (129-199 n.e.), który odkrył, że mieszając oliwę z oliwek z wodą i woskiem pszczelim, uzyskano odświeżający krem, który nadał skórze dużą elastyczność.

Średniowiecze

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego to zakony zaczynają przejmować stery produkcji w średniowiecznej Europie. Konsumpcja wśród duchownych mieszkających w klasztorach i wśród osób z klas wyższych zawsze utrzymywała się na stałym poziomie.

Używano go do gotowania, oświetlania domów, produkcji mydła i tekstyliów, do zastosowań, w których był bardzo przydatny i trudny do zastąpienia.

Biblia

W Biblii znajduje się około czterystu wzmianek o drzewie oliwnym i jego oliwie. Stanowiła podstawę maści do namaszczenia i światło oświetlające ciemności świątyń i domów. W Księdze Rodzaju gołąb dał Noemu gałązkę oliwną, sygnalizując koniec potopu i powodzi. Noe uznał ten gest za znak przyszłego pokoju. W Księdze Wyjścia Bóg mówi Mojżeszowi, jak przygotować oliwę z oliwek i przyprawy do namaszczenia swego ludu; Wspomina także o modlitwie Jezusa Chrystusa na Górze Oliwnej.

W Al-ándalus produkcja oliwy z oliwek była bardzo intensywna, a niektóre obszary, takie jak Aljarafe niedaleko Sewilli, były porośnięte drzewami oliwnymi. Ówczesny pisarz muzułmański Al-Idrisi wspomina, że ​​bogactwo mieszkańców Sewilli zawdzięczano w dużej mierze eksportowi oliwy z oliwek.