Huni Kuin Murici

Huni Kuin — plemię Kaxinawá

Do 1946 r. Kaxinawá z Peru pozostawała odizolowana w dziewiczym lesie, z dala od rzek, którymi pływali handlarze. Woleli niezależność i izolację od zależności, która oznaczała większy dostęp do broni i metalowych narzędzi. Dzięki Yaminawie osiągnęli kilka rzeczy, aż w połowie lat czterdziestych XX wieku zdecydowali, że potrzebują więcej i wysłali sześcioosobowy zespół nad rzekę Taraya w celu bezpośrednich negocjacji.Z czasem Kaxinawá podjęli decyzję o poszukiwaniu kontaktu z cywilizacją, decyzję o dalekosiężnych konsekwencjach, którą kwestionowali sami Kaxinawá, którzy pokolenie wcześniej opowiedzieli się za przeciwną postawą. W regionie tym do dziś żyją grupy etniczne, grupy językowe Pano i Arawak, które unikają jakiegokolwiek kontaktu ze społeczeństwem nie-rdzennym. 

Kaxinawá twierdzą, że prawdziwi szamani, mukaya, ci, którzy mieli w sobie gorzką i szamańską substancję zwaną muka, umarli, ale fakt ten nie przeszkadza im w praktykowaniu innych form szamanizmu, uważanych za mniej potężne, ale wydają się równie skuteczne. Umiejętności takie jak komunikowanie się z yuxinami są domeną wielu dorosłych, zwłaszcza starszych.Więc obaj moglibyśmy powiedzieć, że nie ma szamanów, żeby powiedzieć, że jest ich wielu. Wyjątkową cechą szamanizmu Kaxinawá jest znaczenie dyskrecji w odniesieniu do możliwej zdolności do leczenia lub wywoływania choroby. Niewidzialność i niejednoznaczność tej władzy wiąże się z jej przemijaniem. Używanie ayahuaski, uważane za przywilej szamana w wielu amazońskich grupach, jest zbiorową praktyką wśród Kaxinawá, praktykowaną przez wszystkich dorosłych i dorastających mężczyzn, którzy chcą poznać „świat ayahuaski”.Mukaya byłby tym, który nie potrzebuje żadnej substancji, żadnej pomocy z zewnątrz, aby komunikować się z niewidzialną stroną rzeczywistości. Dla Kaxinawá osoba składa się z ciała (lub ciała) i yuxin. Zwierzęta mają stronę ciała i stronę yuxin, tak jak rośliny. Wśród zwierząt są te z silnym i niebezpiecznym yuxinem oraz inne z mocą zestawienia. Specjalność huni dahya (człowiek ze słodkim lekarstwem, zielarz) zwykle nie jest łączona ze specjalnością huni mukaya (szamana).Proces uczenia się yerbero bardzo różni się od procesu uczenia się szamana. Z wyjątkiem liści trujących, zielarz nie podlega postom i może wykonywać normalne czynności łowieckie i małżeńskie. Swoją wiedzę zdobywa ucząc się od innego specjalisty i wymaga świetnej pamięci oraz spostrzegawczości. Pierwszą oznaką, że ktoś może być szamanem, aby rozwinąć związek ze światem yuxin, jest brak polowania.Szaman tak bardzo zaznajamia się ze światem zwierząt (lub z ich zestawieniami), że kiedy udaje mu się z nimi rozmawiać, nie może ich już zabijać. Dlatego szaman nie je mięsa i to nie tylko ze względów emocjonalnych. Niezdolność do jedzenia mięsa jest również związana z muka, zmianą zapachu i smaku osoby z muką dojrzewającą w jego sercu. Smak i zapach mięsa stają się gorzkie.

Inicjacja szamańska

Istnieje kilka sposobów rozpoczęcia szamanizmu. Niektóre są wynikiem celowych poszukiwań ucznia, inne pojawiają się spontanicznie z inicjatywy yuxina. Obecność muka w sercu ucznia, warunek sine qua non każdego użycia szamańskiej mocy, ostatecznie zależy od woli yuxina. 

Zamieszania językowe:

Od czasu pierwszych doniesień podróżnych o tym obszarze do dziś panuje zamieszanie z nazwami grup etnicznych. Nazwy nie odzwierciedlają konsensusu między mianownikami a mianownikami. Mianownik Pano nazywa (prawie) wszystkich innych nawa, a siebie i swoich krewnych huni kuin. Tak więc Kulina byli nazywani pisinawa („ci, którzy śmierdzą”) przez Kaxinawá, podczas gdy Paranawa sami nazywali Kaxinawá pisinawa. Samo imię Kaxinawá mogło pierwotnie być pejoratywne. Kaxi oznacza nietoperza, kanibala, ale może też oznaczać ludzi, którzy mają zwyczaj chodzenia nocą.